Review of Big Red Machine's - How Long Do You Think It's Gonna Last?

I picked this as my favourite record of 2021. Below is the review I wrote at the time, followed by the one I wrote when the album was first released.

In eerste instantie dacht ik dat de vraag in de titel op de coronaperikelen sloeg. Inmiddels staat deze tweede plaat van mijn favoriete masterminds Justin Vernon (Bon Iver) en Aaron Dessner (The National) al maanden op repeat en weet ik wel beter. ‘How long do you think it’s gonna last?’ is een vraag die ik mijn omgeving het afgelopen jaar meerdere keren heb gesteld, maar waar ik nooit antwoord op heb gekregen. Het voelt alsof Justin en Aaron in mijn hoofd zijn gekropen en de pijnlijke puinhoop van mijn brein hebben omgezet naar muziek. Sommige teksten lijken één op één gejat (‘Where’s the middle again? Can I get back there?’), maar aangezien ik al vier maanden in slaap val en opsta met deze plaat is het een wazige lijn waar mijn brein stopt en de muziek het overneemt. De muzikale twinkelingen van Dessner en de altijd rake woorden van Vernon en co. zijn een troostende soundtrack voor de groeipijn van het volwassen worden, het verlies van onschuld, het negeren van rode vlaggen in een naïeve vlaag van kleurenblindheid en het pijnlijke besef dat niets voor altijd is.

Review in July 2021:

How Long Do You Think It’s Gonna Last? Een veelgestelde vraag de afgelopen anderhalf jaar, maar wees niet bang: dit album gaat niet over corona. Big Red Machine, het project van genieën Justin Vernon (Bon Iver) en Aaron Dessner (The National), weet op deze tweede plaat het gevoel van nostalgie en het verlies van onschuld in de mooiste muziekstukken uit te drukken. Vernon krijgt op How Long… nog meer vocale ruimte dan op de titelloze voorganger uit 2018 en dat is een keuze die bijzonder goed uitpakt. Hij spuwt zijn weemoedige poëzie op zo’n manier over de impressionistische orkestraties dat ik me volledig gehypnotiseerd aan zijn woorden vastklamp en uren wil graven in zijn droombeelden, wil begrijpen hoe het komt dat hij zich zo voelt (Reese, Easy To Sabotage en vooral Hoping Then). En ook al had ik geen weet ervan, wachtte ik eigenlijk al jaren op een samenwerking tussen Robin Pecknold (Fleet Foxes) en Justin Vernon, want Phoenix is prachtig. Op onder andere The Ghost Of Cincinnati en Brycie (een lief eerbetoon aan Dessners tweelingbroer) neemt marionetspeler/muziekarchitect Dessner zelf de zang op zich. Ik ben niet per se fan van zijn fragiele stemgeluid, maar het is een fijne balans naast Vernons rauwe stem. Ik zou flauw kunnen doen en mopperen dat de vocalen van Taylor Swift te veel aandacht krijgen op Renegade (op Birch is de verdeling Vernon-Swift veel aangenamer) en dat The National-frontman en dus collega Matt Berninger schittert door afwezigheid – maar alleen al de instrumentale omlijsting van dit album is zo verdomd geniaal, dat het voelt als een pleister op je afgebrokkelde lockdownziel. How Long Do You Think It’s Gonna Last? Ik zou willen dat dit album voor eeuwig duurde. Dat is in elk geval wel hoe lang ik ernaar ga luisteren.

The review below was published in Lust For Life magazine.