‘Als ik er nog ben, dan kan Bowie niet weg zijn’

Iedereen kent Ziggy, de Thin White Duke en Halloween Jack. De gedaantes van David Bowie hebben zich in het collectieve geheugen gebrand als personages in een eindeloze rockopera. Maar achter die personages, achter de make-up en de mythes, stond iemand die de grond onder Bowies voeten stevig hield terwijl de zanger steeds nieuwe artistieke kanten op dook: gitarist en arrangeur Carlos Alomar. Hij vertelt over zijn komende tour met The D.A.M. Trilogy, het ontstaan van Fame, de roerige Berlijn-jaren en de avonturen die de basis vormden voor een van de meest grensverleggende carrières in de popgeschiedenis.

Zijn naam wordt niet vaak in dezelfde adem genoemd met die van Brian Eno of Tony Visconti wanneer men het over Bowies grote creatieve sprongen heeft. Toch was Alomar minstens zo essentieel. Waar Eno de strategiekaarten trok en Visconti de knoppen bediende, zorgde Alomar dat het allemaal ook echt klonk: als groove, als song, als muziek die bleef hangen. Hij leverde Bowie niet alleen de sound van Philadelphia-soul voor Young Americans, maar ook het raamwerk waarop de hele Berlijn-trilogie van Low, “Heroes” en Lodger kon steunen.

Keep on reading? This article was published in Lust For Life #154, you can buy it here.